शनिवार असून देखील अशोक आज लवकर उठला होता. रात्री नेटफ्लिक्सवर सिरीज बघून तसाच बेडवर ठेवलेला लॅपटॉप त्याने ऑफिसच्या बॅगमध्ये घातला. लॅपटॉपची बॅग एका खांद्यावर घेत तो हॉलमध्ये गेला. बॅचलर असल्यामुळे तो एकटाच त्या फ्लॅटवर राहत असे. टेबलावर असलेली बाईकची चावी आणि हेलमेट त्याने घेतल. चप्पल स्टँडजवळ गेल्यावर त्याने जोरात दोन्ही शूजला पायाने सरकवल, त्यापैकी एक स्टँडवरुन खाली पडलं आणि त्याखाली असलेले स्लीपर्र्स घालून दार लॉक केल. लॉबीतील लिफ्टवरील खाली जाण्यासाठी बटन त्याने दाबलं. लिफ्टच दार उघडताच त्यामधून त्याच्या फ्लॅटवर स्वयंपाक आणि घरकाम करणारी बाई बाहेर आली.
“सर, तुम्ही बाहेर चाललात का ?”
“हो “. लिफ्टच दार बंद होऊ लागलं.
“मग मी कधी येऊ दुपारचं जेवन बनवण्यासाठी ?”
दुपारचं बाहेरच होईल तुम्ही संध्याकाळी या” अशोक रिकामी खाली जाणार्‍या लिफ्टकडे बघत म्हणाला.
“ठीक आहे”, अशी म्हणून ती दुसर्‍या फ्लॅटकडे गेली.
अशोकने परत लिफ्टच बटन दाबलं. खाली गेल्यावर कानामध्ये हेडफोन लावून हेलमेट घालून ऑफिसकडे निघाला. त्याच ऑफिस सिटि सेझ नावाच्या आयटी पार्कमध्ये होत. पार्कच्या एंट्रेन्सजवळ आल्यावर त्याच नेहमीप्रमाणे पॅंटच्या बेल्टला अडकवलेल्या आयडी कार्डकडे हात गेल. पण त्याला तिथे काही दिसत नव्हतं. बाईकवरुन उतरून खाली पडलं तर नाही म्हणून शोधू लागला. तेंव्हा त्याच्या लक्षात आल की काल घातलेल्या दुसर्‍या पॅंटलाच तो आयडी कार्ड राहिला. आता त्याला रीसेप्शनला जाऊन दूसरा टेम्पररी कार्ड घेण्याशिवाय पर्याय नव्हता. त्याने बाईक बाजूला पार्क केली आणि समोर असलेल्या रीसेप्शन ऑफिसच्या आत गेला. शनिवार असल्यामुळे इंटरव्ह्युसाठी आलेल्यांची गर्दी होती. त्याला कार्ड घेण्यासाठी त्यांच्यासोबत रांगेत थांबाव लागलं. कार्ड घेऊन तो आत आला. कंपनीच्या पार्किंगमध्ये बाईक पार्क करून तो आत आला. इथेही त्याला त्याच्या कंपनीचा टेम्पररी आयडी कार्ड घ्यावा लागला. “नुसता वैताग आहे” अशोक कार्ड गळ्यात घालत पुटपुटला. तीन पैकी दोन लिफ्ट कॉस्ट कटिंग म्हणून वीकेंडला बंद होत्या. जस सिनेमा हॉलमधील स्क्रीनवर सध्या चालू असलेला शो दाखवतात तसा अन्डर मेंटेनेंसचा मेसेज तिसर्‍या लिफ्टवर दिसत होता.
अशोक पायर्‍याने दुसर्‍या मजल्यावर गेला. वर आल्यावर स्वत:च्या क्यूबिकलकडे न जाता पॅंट्रीमध्ये गेला. प्रत्येक फ्लोरवर साऊथ आणि नॉर्थ ब्लॉक होते. दोन्ही ब्लॉकसाठी एकच कॉमन पॅंट्री होती. पॅंट्रीमध्ये सफाई स्टाफ सोडून दुसर कोणी नव्हतं. अशोकने हातातील हेलमेट एका टेबलावर ठेवल. एक ग्लास पाणी पिल्यानंतर त्याने कॉफी मशीन मधील कॅपचीनो ऑप्शनवर क्लिक केल आणि मशीन आवाज करायली सुरुवात केली. कॅपचीनोची फ्लेवर दूधासहित कपात पडली होती. अशोकने कप स्टीमसाठी धरून बटन क्लिक केल. एक-दोन सेकंद स्टीम आल्यानंतर मशीन आणि पॅंट्रीमधील लाइट्स बंद चालू झाल्या. अस दोन-तीन वेळा झालं. पण अशोकच कप फेसाने तोपर्यंत भरल होत. “इलेक्ट्रिसिटिचा काही प्रॉब्लेम आहे का ?” अशोकने तिथे जवळच उभ्या सफाई स्टाफला विचारलं.
“हो सर, आज मेन लॅबच मेंटेनेंस आहे अस सुपरवायजर म्हणाले होते”.
हे बॉसला माहीत होत तर आज मला कशाला बोलवल. अशोक स्वत:शी म्हणत हेलमेट घेऊन नॉर्थ ब्लॉककडे गेला. जेव्हा तो कार्ड स्कॅन करून आत गेला, तेव्हा परत फ्लोरवरील सर्व लाईटस बंद चालू झाल्या. अशोक लक्ष न देता वॉशरूममध्ये गेला. फ्रेश होऊन बाहेर आल्यावर तो आपल्या डेस्कवर गेला. सगळ्या फ्लोरवर एकदा नजर टाकली. त्याला इथे पण सकाई स्टाफ शिवाय दुसर कोणी दिसलं नाही. अशोकने त्याच्या बॉसला ऑफिसमध्ये आहे हे सांगण्यासाठी पिंग करणार तोच बॉसने नेटवर्क लॅबच्या मेंटेनेंसबद्दल मेल फॉरवर्ड केला. ते पाहून तो चिडला, तो मेल काल रात्री आला होता, जर त्याला कालच पाठवल असत तर तो ऑफिसला आलाच नसता. त्याने लॅपटॉप लॉक केला आणि कॉफी घेऊन डेस्कच्या पाठीमागे उभा राहिला.
त्याच डेस्क शेवटचं असल्यामुळे आयटी पार्कच मागील परिसर काचेतून दिसत होत. एरव्ही कोणी तरी तिथे चहा-कॉफी किंवा फोन वर बोलत फिरताना दिसायचं पण आज फक्त रिकाम रोड आणि पार्कची मोठी कंपाऊंड भिंत दिसत होती. कॉफीचा एक प्याला त्याने पिला आणि डोळे झाकून घेतले. त्यात साखर टाकायच तो विसरला होता. त्याने कॉफीचा कप काचेच्या भिंतीला खाली लागून असलेल्या छोट्या लाकडी पट्ट्यावर वर ठेवला. जिथे बसून त्याचे टीम मेंबर्स सेल्फी काढत. आपल्या डेस्कवर जाऊन तो साखरेच्या काही पुड्या शोधू लागला. त्याला दोन पुड्या दिसल्या त्यापैकी एक रिकामी फाटलेली होती आणि दुसरी व्यवस्थित. थोड तरी गोड होईल म्हणून तो खुश होऊन ती पुडी फोडून त्याने कपात टाकली. पण साखर पूर्णपणे विरघळली नसल्यामुळे कॉफी अजूनही गोड लागत नव्हती. त्याने परत डेस्कवर जाऊन काही मिळत का पाहू लागला. त्याला लॅपटॉपच्या पाठीमागे मागच्या आठवड्यात टीम लंच करून आल्यावर दातात अडकलेल काढण्यासाठी आणलेल प्लॅस्टिकच स्टिक दिसलं. ती घेऊन त्याने कपात फिरवली. कोपर्‍यात असलेल्या बिनबॅगला त्याने ओढत त्याच्या जवळ आणल. कॉफी घेऊन तो बिनबॅगवर बसला. त्याने काचेच्या भिंतीवर दोन्ही पायाची घडी घालून पाय ठेवले. एव्हाना कॉफी थंड झाली होती. एक हात डोक्याच्या पाठीमागे ठेवून तो पिऊ लागला. स्लीपर्र्समुळे पाय घसरत असल्यामुळे त्याने ते वरूनच दोन्ही पायातील स्लीपर्र्स खाली फेकले आणि परत पाय भिंतीवर ठेवले. कॉफी संपल्यावर त्याने तो कप फ्लोरवर ठेवला. दोन्ही हात डोक्यामागे ठेवून काचेतून आकाशाकडे बघत होता. “सर कप घेऊ..सर”, सफाई महिला कर्मचारीने त्याला विचारली. अशोक खडबडून दोन्ही पाय फ्लोरवर टाकत मागे बघितला. हो घेऊन जा म्हणत त्याने तो कप तिला दिला.
“चल लंच ब्रेक झाला आहे”, दुसर्‍या महिला कर्मचार्‍याने तिला सांगताना अशोकने ऐकल. त्याने घड्याळात पाहिलं. एक वाजले होते. तो उठून आपल्या डेस्कवर बसला. लॅबमधील मेंटेनेंसच काम करणारे कॉंट्रॅक्टरदेखील लंचला गेले. नेहमीच्या दिडच्या वेळेस जाऊयात म्हणून अशोक लॅपटॉपवर टाईमपास करू लागला.
दहा मिनिटांनी त्याला कसला तरी लॅबमधून आवाज आला. त्याने कानात हेडफोन घातले असल्यामुळे त्याला व्यवस्थित ऐकू आल नाही. जेव्हा लॅबचा दरवाजा आगीने जळत खाली कोसळून पडला, तेव्हा त्याला परिस्थितीच गांभीर्य कळलं. त्याने कानातील हेडफोन काढून फेकून दिले तेव्हा फायर अलार्मचा सायरण वाजत होता. तो लॅबच्या जवळ असलेल्या एक्जिटकडे धावू लागला. पण तोपर्यंत आगीने वेग घेत एक्जिटच्या दरवाज्यापुढे आली होती. ती आग आपल्याकडे येत आहे हे पाहून साक्षात यमच चालून येत आहे अस त्याला भासल. तो घामाघूम होऊन इकडे-तिकडे पाहू लागला. त्याला जवळच फायर एक्सटिंगुशर दिसल. त्याने तो उचलला पण तो कसं वापरायच हे त्याला माहीत नव्हतं. काही महिन्यापूर्वी एक फायर मॉक ड्रिल झाला होता. असेम्ब्ली पॉइंटवर पोहचल्यावर तिथे इन्सट्रक्शनसाठी न थांबता तो चहा प्यायला निघून गेला होता. त्याला स्वत:चाच राग येऊ लागला. त्याने तो एक्सटिंगुशर घेत आपल्या डेस्कवर गेला. त्याला बाजूच्या मोहितच्या क्यूबिकलमध्ये बॅट आणि लेदर बॉल खाली पडलेले दिसले. त्याने त्या काचेच्या भिंतीकडे एकदा नजर टाकली आणि क्षणाचाही विलंब न करता तो एक्सटिंगुशर खाली ठेवला आणि हातात बॅट घट्ट पकडून ताकदीने तो काचेवर मारू लागला. पाच वेळेस मारून शेवटी बॅटच तुटली पण काचेला फक्त तडा आला. त्याने तो बॉल आणला आणि ज्या भागात काचेला तडा गेला होता त्या दिशेने जोरात बॉल मारला. बॉल लागून परत त्याच वेगाने अशोककडे आला. अशोक त्याला चुकवत खाली वाकला तसा तो बॉल आगीमध्ये गेला.
अशोकला आता आगीची दाह जाणवायला लागली. बॉलमुळे काचेच्या खालच्या भागाला जवळजवळ पूर्णपणे तडा आला होता. अशोकने खाली ठेवलेला एक्सटिंगुशर हातात पकडला आणि सर्व बळ एकवटून तो एक्सटिंगुशर काचेवर फेकू लागला. शेवटी एक्सटिंगुशर त्या काचेला भेदून बाहेर पडला. अर्धी काचेची भिंत आता फुटली होती. फ्लोरवर असलेल्या मॅटवरुन आग त्याच्या गुडघ्याला लागली. तो पटकन डेस्कजवळ असलेल्या बिनबॅगला पाय घासू लागला. त्याच्या पाठीला चटके बसू लागले होते.
त्याने डेस्कवर असलेल हेलमेट डोक्याला लावल. त्या बिनबॅगला उचलून छातीकडे धरत ‘हर हर महादेव’ म्हणत खाली उडी मारली.